Bill W. znany jako jeden ze współzałożycieli Wspólnoty AA uważa, że Dwanaście Kroków można interpretować jako zbiór swego rodzaju zasad duchowych. Zasady te mogą być postrzegane jako nowy sposób na życie, a tym samym mają szansę na uwolnienie alkoholika od obsesji picia i niesienie mu pomocy tak, aby znowu stał się nie tylko człowiekiem zdrowym, ale również szczęśliwym i pożytecznym. Podobne jest stanowisko innego współzałożyciela AA Dr Boba, który uważa, że dwanaście kroków można skrócić do dwóch słów – miłość i służba i w ten sposób opisać ich charakter. Praca nad programem AA jest tym samym, czym praca nad Krokami, a sam program ma sens jedynie wówczas, gdy towarzyszy mu stały i osobisty wysiłek w stosowaniu się do jego zasad.
Osoba uzależniona musi zmieniać nie tylko określone nawyki, ale również schematy myślenia tak, aby zmienił się nie tylko typowy dla niej ogląd siebie, ale również świata. Praca nad Krokami nie jest łatwa, ma jednak sens, pozwala bowiem nie tylko na osiągnięcie trzeźwości, ale również trwanie w niej. Co ważne, Dwanaście Kroków może być stosowane także poza wspólnotą, mówimy więc o swego rodzaju instrukcji, która ułatwia przetrwanie również wówczas, gdy w grę wchodzi codzienne życie.
Za najważniejszy można uznać pierwszy krok, który jest przyznaniem własnej bezsilności wobec alkoholu oraz akceptacją tego, że przestało się już kierować swoim życie. Drugi jest z kolei wyrazem wiary, że istnieje Siła Wyższa, która jest w stanie przywrócić zdrowiem. Z kolei trzeci zakłada powierzenie życia i woli opiece Boga, choć samo jego pojmowanie może być dowolne i nie musi wcale bazować na systemie chrześcijańskim. Czwarty krok zakłada nie tylko gruntowny, ale również odważny rachunek sumienia, a piąty wyznanie istotny popełnionych błędów. Co ważne, uczciwym trzeba być nie tylko przez Siłą Wyższą, ale i przed drugim człowiekiem. Warto wspomnieć również o gotowości przyjęcia od Boga uwolnienia nas od braków, a także o zwróceniu się do niego z nadzieją, że pozwoli na walkę z wadami charakteru.
